Legalizacja to potwierdzenie autentyczności zagranicznego dokumentu urzędowego przez pracownika konsulatu kraju, w którym dokument ma zostać użyty. Apostille potwierdza (podobnie jak legalizacja) autentyczność dokumentu urzędowego, jest ona jednak wystawiana przez urząd kraju wydającego sam dokument. Oznacza to, że w przypadku apostille nie jest konieczny udział urzędnika obcego kraju, w którym dokument ma zostać użyty.

Apostille to wynik konwencji haskiej z 1961 roku. Państwa, które podpisały tę konwencję, nie wymagają legalizacji od siebie nawzajem.

Czy tłumaczenia pisemne muszą być dodatkowo poświadczane?

Tłumaczenia uwierzytelnione na język niemiecki są akceptowane przez wszystkie niemieckie urzędy i nie wymagają dodatkowego poświadczenia. Tak samo wszystkie moje tłumaczenia na język polski są honorowane bez apostille, ze względu na fakt dodatkowego zaprzysiężenia w Ministerstwie Sprawiedliwości RP.

Inaczej wygląda sprawa w przypadku tłumaczeń na język angielski. W niektórych przypadkach trzeba udowodnić, że tłumacz jest rzeczywiście zaprzysiężony, lub że jego pieczęć lub podpis są prawdziwe. Do tego celu tłumaczenie poświadczone musi zostać opatrzone klauzulą apostille potwierdzającą moją funkcję tłumacza przysięgłego, o którą mogę wnioskować w sądzie. Jeśli wymagana jest więc od Państwa apostille, to proszę o odpowiednią informację i podanie kraju, w którym tłumaczenie z apostille ma zostać przedłożone (nazwa kraju musi być podana przy składaniu wniosku w sądzie).

Warto się upewnić!

Proszę pamiętać, że każde państwo samo decyduje o tym, jakie warunki muszą być spełnione dla potwierdzenia prawdziwości dokumentu urzędowego lub tłumaczenia uwierzytelnionego. Z tego względu warto zawsze zapytać w odpowiednim konsulacie lub ambasadzie, co dokładnie jest wymagane.

Więcej informacji na temat uznawania tłumaczeń uwierzytelnionych w Niemczech za granicą można znaleźć tutaj.

Zwolnienie z odpowiedzialności
Wszystkie informacje dotyczące tematów prawnych na tej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych i nie są poradami prawnymi. Wskazówki są udzielane według najlepszej wiedzy i przekonania. Nie może być za nie jednak ponoszona żadna odpowiedzialność.